मी सुनील. मी आंही अकरावीला असतानाची गोष्ट. आंहाला बायोला~म्जी शिकवायला एक बाई होत्या. बाई कसल्या, जरा जास्त वयाची तरूणीच म्हणा ना. तिचम नाव फारच गमतीदार होत. अर्थात ते आंहाला का~म्लेज सुरु झाल्यावर लगेच कळल नाही. त्या फक्त सी.सी. अशी सही करायच्या. आंही त्याम्ना ची-ची वगैरे नावे ठेवली होती. कोणी ’सी’ हे तिसरे अ़अर म्हणून त्याम्ना ’३३’ म्हणत. नावाबद्दल वर्गातल्या सर्वच जणाम्ना म्हणजे मुला-मुलीम्ना कुतुहल होते.
एकदा प्र~म्क्टीकल सुरु असताना त्याम्ना फोन आला. तो घ्यायला त्या आ~म्फीस मधे गेल्या. वर्गातल्या काही आगाऊ मुलीम्नी हळूच त्याम्ची पर्स उघडून चाचपणी केली, तेव्हा रेल्वेच्या पासचे आय-कार्ड दिसले त्यावर त्याम्चे पूर्ण नाव दिसले. चित्रा चित्रे. वा काय नाव होते. त्या नेहमीच पाम्ढरी साडी ब्लाऊज घालून येत असत. कपाळावर काळे कुम्कू असे. फारसे कोणाशी बोलत नसत. चेहे~र्यावर एक प्रकारची उदासी असे. त्याम्चे ब्लाऊज मात्र रुम्द व खोल गळ्याचे असत.
त्या वयात प्रत्येक तरूणीशी घसट करावीशी वाटते. पण चित्रे बाई कोणालाही जवळ येऊ देत नसत. मुलीही त्याम्च्याशी बोलायला गेल्या तरी त्या जेव्हड्यास तेव्हढेच बोलून त्याम्ना कटवत. आंहाला काही दिवसाम्नी कळले. त्याम्चे लग्न ठरले होते. पण लग्नाच्या आठवडाभर आधी त्याम्चा होणारा नवरा अपघातात गेला. त्या धक्क्यातून सावरायला. त्याम्ना फा वेळ लागला. पुढे परत शिकवायला सुरु केल्यापासून सा~र्याम्ना चित्रे बाईम्चे हेच रूप दिसत असे.
त्या काही काअणाने वाकल्या की त्याम्च्या रुम्द गळ्याच्या ब्लाऊज मधून त्याम्ची छाती दिसत असे. अर्थातच त्या ज्याप्रंआणात वाकतील त्याप्रमाणात आंहाला माल दिसत असे. आंही मित्र एकमेकाम्शी बोलताना एक कोड ल~म्न्ग्वेज वापरायचो. रुपयाचा दहावा भाग म्हणजे दहा पैसे. थोडे गोळे दिसले तर दहा पैसे, आणखीन दिसले तर विस पैसे वगैरे. ह्या भाषेचा उपयोग प्रयोगशाळेत जास्त व्हायचा.
बाईम्चे गोळे परत परत दिसावेत म्हणून आंही त्याम्ना मायक्रोस्कोप वगैरे कळले नाही, नीट दिसत नाही वगैरे कारणे साम्गायचो. बाईपण त्यामुळे परत वाकून पहायच्या, नीट करायच्या व आंही छान उभार छाती पहायचो व मग किती ’पैसे’ मिळले ते एकमेकाम्ना साम्गायचो. सहसा ह्याचा अर्थ आंहा व्यतिरिक्त कोणला कळत नसे.
एक दिवस गम्मतच झाली. स्लाईड दाखवत असताना चित्रे बाईम्च्या हातातला पाईम्टर खाली पडला. तो घ्यायला त्या पटकन वाकल्या. मी पुढेच उभा होतो. त्या वाकताच त्याम्चे गच्च गोळे ब्लाऊजमधून जवळजवळ बाहेरच आले. मी काहीही भान न रहावून ‘ऐम्शी पैसे’ असे मोठ्याने म्हणालो. चित्रे बाई रागाने माझ्याकडे बघू लागल्या. पण काहीही बोलल्या नाहीत.
पुढल्या क्लास टेस्ट मधे काहीतरी काअण दाखवून त्याम्नी मला कमी मार्क दिले. त्यानम्तरही तसेच झाले. मी मनोमन टरकलो. मला ल़आत आले कि चित्रे बाईम्ना ‘ऐम्शी पैसे’ चा अर्थ कळला आहे व आता त्या मला लटकवत आहेत. मग एक दिवस त्याम्नी मला टीचर्स रूम मधे बोलावले. तिथे गेल्यावर मला म्हणाल्या तुझे बाय़ो जरा कच्चे आहे. बारावीत जड जाईल. मला वाटते की तू जास्तीचे कोचीम्ग लावावेस. मी म्हणालो घरी विचारून साम्गतो. त्यावर त्या म्हणाल्या मी घेईन शिकवणी पण माझ्या घरी. तीही का~म्लेज सुटल्यावर. दोनशे रुपये होतील. नीट नेमाने येणार असलास तर. बुडवलीस वगैरे तर घरी कळवीन व शिकवणी बम्द. मी दुस~र्या दिवशी हो म्हणालो. दुपारी जायचे ठरले.
शिकवणी सुरु झाली. त्या वर्गातल्याप्रमाणे शिकवत नसत. जास्त मन लावून शिकवायच्या. मीही आता काही लफडे नको म्हणून गपचुप अभ्यास करत होतो. असेच दिवस चलले होते. माझी भीड जरा चेपली होती. मी बाईम्च्या घरी गेल्यावर बुजणे कमी झाले. आंही नेहमी त्याम्च्या जेवणाच्या टेबलावर शिकवणी करत असू. कामवाली आली नसली तर मात्र कधी दिवाणावर किम्वा पलम्गावर पण बसावे लागे. चित्रे बाई कधी कधी खाली वाकत तेव्हा मला दहा वीस ‘पैसे’ दिसत पण आता ते बघायचे म्हणजे माझी गाम्ड फाटायची. बाई मात्र बेलाशकपणे वाकायच्या.
मला चाम्गले मार्क मिळू लागले. एक दिवस बाई शिकवत असताना मला काही केल्या ते समजत नव्हते. त्याम्नी एक शक्कल लढवली व मला तो फम्डा पटकन ल़आत आला. माझ्या माम्डीवर थाप मारत त्या म्हणाल्या, कळल की रे तुला, आता पुढचे सोपे आहे. त्याम्ची थाप पडल्यावर मी जरा चमकलो.
पण त्या मात्र काहीच झाले नाःई असे दाखवत डायग्राम काढत होत्या. खाली वाकून त्या स्केच काढताना त्याम्ची घळ व गोळे मस्त दिसत होते. मी चोरून पाहीली. चित्रे बाई माझ्याकडेच खालच्या नजरेने पहात होत्या. मी जाम टरकलो. आता परत लफडे होणार असे वाटले. पण त्या शाम्तपणे मान वर करत म्हणाल्या सुनील किती पैसे रे ? मी त-त-प-प करू लागलो. त्या म्हणाल्या अरे इथे कोणी नाही, साम्ग ना किती पैसे दिसले ? ऐम्शी की नव्वद ?
मी काहीच बोललो नाही. त्या म्हणाल्या अरे तुला काय वाटले मला तुंही हे काय बोलता हे कळले नव्हते. मी म्हणालो नाही तसे नाही. त्या म्हणाल्या अरे तु बघतोस हे मला चाम्गले कळले होते. म्हणूनच मी सारखी खाली वाकायचे. त्या खाली वाकूनच सारे बोलत होत्या. माझ्या प~म्ण्ट मधे चाळवा चाळव सुरु झाली. चित्रे बाईम्नी ती हेरली व म्हणाल्या पूर्ण बम्दा रुपया बघायचा आहे ? मी चक्रावलो. शिकवणीला वेगळाच रम्ग चढत होता. अरे साम्ग ना. मी काहीच बोलत नाही म्हटल्यावर त्या म्हणाल्या ठिक आहे बघ आणी मग साम्ग .
अस म्हणत त्याम्नी आपल्या ब्लाऊजची बटणे खोलून टाकली. मी तीन ताड उडालो. आत ब्रा नव्हती. त्याम्चे दुधाळ रुपये गपकन माझ्या समोर उघडे झाले होते. चित्रे बाईम्च्या नजरेत वेगळाच रम्ग भरला होता. कसे आहेत त्या म्हणाल्या व माझ्या प्रतिक्रियेची वाट न पहात त्याम्नी माझे हात उचलून आपल्या उओजाम्वर ठेवले. नागड्या बाईचे बा~म्ल पहायची माझी पहीलीच वेळ होती. मी काहीच करत नाही असे पाहून त्या म्हणाल्या त्याम्ना दाब ना.
मी सावकाश त्याम्ची छाती दाबली. स्पम्जाच्या गोळ्याम्सारखे त्याम्चे बा~म्ल हाताला लागली. जरा जोरात, त्या म्हणाल्या. मग मी हिय्या करून डावा गोळा चाम्गला दाबला. आह करत त्या सित्कारल्या. मी मग उजव्या गोळ्यालाही तसेच केले. त्या आणखी सित्कारल्या. त्याम्ची नजर जड झाली होती. मी अम्दाज घेत सावकाश त्याम्चे गोळे दाबत होतो. त्याम्नी माझे डोके धरले व स्तनाम्वर लावले. मी समजलो. एक बोम्ड तोम्डात धरून चुरपू लागलो. ते चाम्गले इम्चभर तरारून वर आले. चिमटीत पकडून मग मी दुसरे बोम्डही चोखले. आता दोन्ही बोम्डम चित्रे बाईम्च्या छातीवर ताठरून वर आली. होती. बाईम्चे गोळे चाम्गले पुष्ट होते. त्यात एकप्रकारचा कडक पण होता. ते खाली गळलेले नव्हते. बाईम्चे डोळे लाल वैषयीक झाले होते.
त्या पलम्गावर आडव्या होत होत्या व मला अम्गावर ओढून घेत होत्या. त्यामुळे मी त्याम्च्या कमनीय देहावर पहूडलो होतो. त्या आता माझे डोके धरून माझा किस घेऊ लागल्या होत्या. त्याम्चे हात माझ्या झिपशी झटत होते. पण आमच्या दोघामंअधे आल्याने ती निघत नव्हती. त्या चिडल्या व मला त्याम्नी गादीवर आडवे पाडले. व माझ्या दोन्ही बाजूला पाय टाकून बसल्या. माझ्या वरही आता परीणाम होऊ लागला होता. लवडा प~म्ण्टमधे ताठरू पहात होता. मी त्याम्च्या गोळे दाबायसाठी पुढे झलो तशी त्या मला पाडत माझ्या जीन्सशी झटू लागल्या. ती माम्ड्याम्पर्यम्त खाली आली व माझा नागोबा फणा काढून डोलू लागला