Marathi Chawat Katha - माताराणी
Posted: 17 Jun 2016 09:57
Marathi Sex Stories हजारो वर्षापुर्वी भारतवर्षात राजगड नावाचे
एक राज्य होते. त्यावेळच्या अत्यंत प्रगत
समजल्या जाणाऱ्या प्रदेशात
या राज्याची गणना होत असे.
तिथली राज्यव्यवस्था आदर्श असल्याने
प्रजा सुखी होती. राज्यात सर्व आलबेल असल्याने
त्या राज्यात अनेक शास्त्रे प्रगत झाली होती.
आडवाटेने जाणाऱ्या ट्रेकर्सना आजही या राज्याचे
जुने अवषेश तेथे पहायला मिळतात. या अवषेशात एक
फारच सुंदर कोरीव काम असलेले एक मंदीर
आजही शाबुत आहे. या सर्व अवशेषात हेच मंदीर
सर्वात उठुन दिसते. तेथील स्थानिक त्या अप्रतिम
मंदिराचा उल्लेख माताराणीचे मंदीर असे करतात.
असे मानले जाते की तिथल्या राजाने
आपल्या आईच्या स्मृतीप्रित्यर्थ हे मंदीर बनवले.
या मंदिराचे विषेश म्हणजे त्यात एकही देव
वा देवीची मुर्ती नाही. मंदीराच्या आतल्या व
बाहेरच्या बाजुला भिंतीवर वेगवेगळ्या स्थितीत
कामलीला करणाऱ्या स्त्री पुरूषांची उत्कृष्ठ
शिल्पे आहेत.
स्थानिक दंतकथेप्रमाणे तेथे धर्मवीर
नावाचा राजा राज्य करत होता.
त्याच्या राणीचे नाव होते नीलिमादेवी.
त्यांना राजेन्द्र नावाचा एकच पुत्र होता. लहान
वयातच राजकुमार राजेन्द्र कठोर परिश्रम घेवुन
अनेक विद्या आत्मसात केल्या होत्या. वीस
वर्षाचा राजबिंडा राजकुमार सडपातळ पण मजबुत
अंगकाठीचा व तेजस्वी मुद्रेचा होता.
युवा राजकुमार राजेन्द्र इतक्या लहान वयात
पंचकोशीत धर्मशास्त्राचा एक गाढा विद्वान
म्हणुन ख्यातीप्राप्त होता.
राजकुमाराला युध्दशास्त्राची फारशी आवड
नव्हती. त्यामुळे नेहमीच्या दरबारातील
रिवाजाप्रमाणे महाराज
धर्मवीरांनी त्याला सेनापती न करता दरबारात
राजपुरोहीत म्हणुन नेमले. महाराज
राजेन्द्रला खास मान देत.
राज्याच्या कारभारात प्रत्येक गोष्ट
राजकुमाराला विचारुन करु लागले. राजकुमार
महाराजांच्या शेजारी उच्चासनावर बसुन
महाराजांना राज्यकारभारत मदत करु लागला.
अल्पावधीतच राजकुमार राजेंद्र राजदरबारात
महाराजांच्याखालोखाल
महत्वाची बलशाली व्यक्ती बनली.
दिवसभर राज्याचे काम बघुन राजेन्द्र
राजमहालातील माताराणीच्या देवळात ध्यान
लावत व चिंतन करत. महाराज धर्मवीर व
इतरांसाठी त्याचे दुहेरी व्यक्तीमत्व बनले होते.
दरबारात राजपुरोहीत तर घरात लाडका पुत्र.
पण त्यांच्या सुंदर मातेसाठी,
महाराणी निलमदेवींसाठी तो अजुनही त्यांचा लाडका पुत्र
होता. त्यांच्या नाजुक ओठावर मात्र
पुत्राला प्रेमाने मारलेली ’राजा’ अशी हाकच
कायम असे.
राजाचे वय जेमतेम वीस असताना दुर्दैवाने अचानक
त्याच्यावरचे पितृछत्र हरपले. राजाचे
आपल्या पित्यावर अतिशय प्रेम होते.
महाराजांच्या अंतिम इच्छेप्रमाणे
त्यांच्या देहावासानंतर राजपुत्राने राजेन्द्रने
राज्याचा राजा व राजपुरोहित
अशा दुहेरी जबाबदारी स्विकारली.
राजदरबाराच्या रोजच्या कामकाजात
तो विधवा राजमाता नीलिमादेवींचे सहाय्य घेत
असे. ते दोघे इतर विद्वांनांबरोबर बसुन
नेहमी आचरण व नीतीमत्ता अशा गहन विषयावर
चर्चा करत. बरेचदा ही चर्चा राजदरबारात
होई.
न्यायनिवाड्यासाठी अनेक कौटुंबीक
बाबी दरबारात येत. त्या काळी एकाच कुटुंबात
होणारे विवाह अनेकदा दरबारात चर्चीले जात.
प्रजेची विनंती ऐकुन राजा आपली मान डोलावुन
अशा विवाहांना मंजुरी देई.
त्याला अनेकदा अचंबा वाटे कारण हल्ली मलगा व
माता, भाउ व बहिण असे विवाह,
मान्यतेसाठी मोठ्या प्रमाणात राजदरबारात
येउ लागले होते. कुटुंबाच्या धनसंपत्तीचे विभाजन
टाळण्यासाठी असे होत असावे असे
राजेन्द्रला नेहमी वाटे .
महाराज राजेन्द्र महालात परतत
तेव्हा राजमाता व त्यांच्या खास दासी दारात
त्यांची रोज पंचारती करत. कुंकुमतिलक लावुन
आरती झाल्यावर सेवक डोक्यावर फुले व
अक्षतांचा वर्षाव करत. मग
राजमाता सेवकांना बाहेर जाण्याचा आदेश देत.
राजेन्द्र मातेचे चरण स्पर्श करुन त्यांना घट्ट
आलिंगन देत व नंतर दोघे हात धरुन अंतपुरात शिरत.
तरुण महाराज काही काळ विश्रांती घेत.
वामकुक्षीनंतर
राजमाता निलिमादेवी त्यांना आपल्या शयनकक्षेत
बोलवी. राजमातेचे कक्ष रोज फुलांनी सजावलेले
असे. त्या महालात भिंतीवर लाल
रेशमी कनतानी असत तर जमिनीवर उंची गालीचे.
त्या भवनात राजमातेचा देव्हारा होता. तेथे
नेहमी सुगंधी उदबत्ती व
धुपाचा लावलेल्या असल्यामुळे तेथे कायम सुवास
दरवळत असे. इतर सर्वांना तेथे मज्जाव असल्यामुळे
तेथे नेहमी आसीम शांतता असे. तिशी पार
करुनही अजुन तरुण व सुंदर
दिसणाऱ्या निलीमादेवी आपली सर्व आभुषणे व
राजवस्त्रे घालुन पुत्राचे स्वागत करत व
राजाला राजवस्रे काढुन फक्त छोटे पिवळे वस्त्र
नेसण्याची आज्ञा देत. राजा मातेची तो आदेश
मानुन पालन करे. शास्त्राप्रमाणे
पितांबराच्या आत अंत्वस्त्र
घालायला परवानगी नसे.
राज्याचे कामकाज आटपुन दोघे ध्यान लावुन
काही काळ तपस्चर्या करत. थोरले महाराज
तंत्रविद्येत पारंगत होते. ते एका गुढ
देवीच्या मुर्तीची पुजा करत.
त्यांच्या अकाली देहांतामुळे ती पूजा अजुन सिध्द
झाली नव्हती.
मुत्युसमयी त्यांनी निलीमादेवींना राजेन्द्रकडुन
ती पूजा सिध्दीला नेण्याची आज्ञा केली.
तेव्हापासुन
निलीमादेवी थोरल्या महाराजांची इच्छापुर्ती करत
होत्या. माता व पुत्र त्या सुगंधी भवनात
काही प्रहर
ही थोरल्या महाराजांनी सांगीतलेली पुजाआर्चा करत.
पुत्राबरोबर सुरवातीला काही दिवस
राजमाता आपली सर्व वस्त्रे पारिधान करुन
राजाबरोबर बसत. जसे ग्रीष्म ऋतुचे आगमन झाले व
बाहेरील वातावरण तप्त होवु लागले तसे
त्यांच्या अंगाची काहीली होवु लागली.
पुजासमयी त्या दोघांशिवाय अन्य
सेवकांना मज्जाव असल्यामुळे, या तापापासुन
बचावण्यासाठी, एक दिवस
निलीमादेवींनी आपली आभूषणे व
कमरेवरच्या वस्त्रांचा त्याग केला. त्यामुळे रोज
कमरेवर कंचोळी व कमरेखाली एक छोटे वस्त्र असे
राजमातेचे स्वरूप पाहण्याची राजाला सवय
झाली.
कधीकधी आपल्या मातेचे कंचोळीआडुन डोकावणारे
उन्नत वक्षस्थळे राजाला विचलीत करत.
आपल्या बाजुला डोळे मिटुन
आराधना करणाऱ्या मातेच्या सुंदर चेहऱ्याकडे,
तिच्या नितळ त्वचेकडे, छातीवरील कुंभाकडे,
सपाट पोट व कृश कटीकडे
पहाताना राजाच्या लिंग ताठरुन वस्त्रात
हालचाल होई व ते चुळबुळत राहत. पुजेनंतर
निलीमादेवी त्या भवनातील
मध्यभागी असलेल्या हौदात स्नान करत असे.
आपल्या शयनकक्षेतुन
राजाला आपल्या मातेच्या सुंदर नग्न मुर्तीचे
कधीमधी ओझरते दर्शन होई व तरुण
महाराजांना अस्वस्थ करुन सोडे.
एक दिवस राजा आपली सर्व वस्त्रे त्यागुन फक्त
कमरेला लहान तलम धोतर लावुन मातेच्या कक्षात
प्रवेश करत होते. त्याचवेळी पाठमोऱ्या होवुन
निलीमादेवी आपली वस्त्रे
उतरवताना राजाला दिसल्या.
त्यांनी छातीवरील वस्त्र खाली टाकले व
लपेटलेली साडी फेडु लागल्या. छातीवरती अंगावर
तंग बसलेली कंचोळी होती.
साडी त्यांच्या कमनिय शरीरापासुन वेगळी झाले
व खाली पडली व कमरेखाली असलेले छोटे वस्त्र
राजाला दिसले. आपल्या पाठमोऱ्या मातेचे
घटासारखे प्रमाणबध्द पार्श्वभाग जणू
संगमरवरात कोरलेले शिल्प भासत होते.
केळ्याच्या खांबांसारख्या मांड्या, कोमल कटी असे
ते मातेचे अर्ध्नग्न रुप राजा डोळे फाडुन पहात
राहीला. किंचीत वळुन
निलीमादेवींनी आपली कंचोळी उतरवली.
कंचोळी दुर होताच सुंदर वक्ष नजरेस पडले.
निलीमादेवीनी कंचोळी खाली टाकली व
आपल्या बोटांनी स्तनांला स्पर्श करुन
दोन्ही स्तनाग्रे चिमटीत दाबली.
मातेच्या उन्नत वक्षावरचे
उमलणाऱ्या गुलाबकळी समान स्तनाग्रे पाहुन
राजाचा श्वास काही क्षण जणु बंद पडला.
राजाची चाहुल लागताच निलीमादेवी वळल्या.
समोरुन इतक्या जवळुन राजाने निलीमादेवींचे
वस्त्राशिवाय वरचे शरीर फार लहानपणी पाहीले
होते. निशब्द होवुन तो पहात राहीला.
निलीमादेवींनी दोन्ही स्तन स्वतःच्या हातात
घेवुन एकदा वर ढकलले व छातीवर दाबुन सोडुन
दिले. हे दृश्य पाहुन राजाचे लिंग कठोर होवुन
उसळले. ते आपला आकार कैकपटीनी वृधींगत करुन
कटीच्या वस्त्रात डुलु लागले. तश्या स्थितीत
निलीमादेवीनी राजाचा हात पकडुन आसनावर
बसवले व डोळे मिटुन आराधना करण्याचे आवाहन
केले.
इतके दिवस किमान कपडे
ल्यायलेली राजमाता तो जवळुन पहात होता. पण
आज आईचे हे अर्धग्न रुप त्याला बेचैन करत होते,
लोभावत होते. डोळे किलकिले करुन त्याने
निलीमादेवीकडे पाहीले. त्यांचे डोळे बंद होते व
हात जोडुन त्या पुजेत मग्न झाल्या होत्या.
राजाची चेहऱ्यावरची नजर खाली ढळली व
वक्षावर केंद्रीत झाली. स्त्रीचे स्तन इतके सुंदर
असु शकतात हे त्याला प्रथमच जाणवले. परत डोळे
मिटायला राजाला फारच प्रयास पडले.
राजाच्या बंद डोळ्यासमोर अजुनही ती सुंदर
प्रतिमा तरळत होती. ते अप्रतीम गोरे स्तन,
त्यावरचे तांबुस
छोटी लिंगासारखी तरारलेली उन्नत व उत्तेजीत
स्तनाग्रे काही केल्या हटत नव्हती. मांड्यामध्ये
वस्त्र फाडुन बंड करण्याची धमकी देणारे आपले लिंग
कसेबसे दाबुन राजा अवघडुन आसनावर बसला होता.
निलीमादेवींचे पतीचे निधन होवुन अनेक मास
लोटले होते. पतीनंतर पुत्राशिवाय
त्यांना कोणी निकटचे आप्त नव्हते. एका आश्रमात
बाढलेली निलीमादेवी, विवाहाच्या समयी १४
वर्षीय अल्लड व अबोध बालीका होती.
त्या माता झाल्या तेव्हा त्यांच्या बाळंतपणात
त्यांचे वक्ष दुधाने भरुन कैक पट वर्धीत झाले.
पुर्वीची कृश देहयष्टी चांगली भरली,
तेजस्वी झाली. त्यानंतर २०
वर्षांनी निलीमादेवी तितक्याच आकर्षक
राहील्या किंबहुदा अधिक आकर्षक झाल्या.
त्यांची उन्नत छाती, सपाट पोट, कृश कंबर अस
त्यांचे स्वरूप तरूण वा वृद्धांना भुरळ घालण्यास
समर्थ होते.
अजुनही त्यांच्या देहात मिलनासक्तता होती.
त्या कामुक होत. पतीच्या निधनानंतर इतके मास
पुरुषाचा सहवास नव्हता. युवा पुत्राला पाहुन
ती ३५ वर्षाची स्त्री आपल्या पतीचे रुप आठवी व
तळमळे. पण
निलीमादेवीना आपल्या राजपदाची जाणीव
होती व राजघराण्याशिवाय सामान्य पुरुषाकडे
त्या पाहु शकत नव्हत्या. दिवसभरात दरबारात व
पुजाघरात त्या ही अस्वस्थता कशीबशी सहन करत.
पण शयनगृहात
निद्रेची आराधना करताना आपल्या शय्येवर
पहुडल्यावर त्यांचा देह बंड करुन उठे.
कधी त्यांना पुत्राचे राजबिंडे रुप आठवे व
पतीच्या सहवासा अभावी त्यांची कामभावना उसळुन
वर येई. त्यांची शाही योनी स्त्रवुन शय्येवरचे
वस्त्र ओले होई.
दुसऱ्या दिवशी नेहमीसारखा राजा त्यांच्या महाली दाखल
झाला. चरणस्पर्श केल्यावर
निलीमादेवींनी राजाला आलिंगन दिले व
सेवकांना जाण्याची आदेश दिला. आज
निलीमादेवी आपल्या शाही राजवस्त्रात व
नखशिखांत आभूषणात मढलेल्या होत्या.
तांबुलसेवनाने त्यांचे ओठ आरक्त झाले होते. राजाने
पाहिले तर आज निलीमादेवींनी भाळी कुंकुम तिलक
लावला होता. त्यांचा चेहरा एका वेगळ्या तेजाने
झळाळत होता. त्यांच्या छातीवरच्या तलम
वस्त्रातुन
त्यांच्या कंचोळीच्या आतल्या स्तनांचा आकार व
उभारलेले स्तनाग्र राजाला स्पष्ट दिसत होता.
निलीमादेवींनी राजाला हात धरुन शयनघरात नेले
व धोतर काढुन छोटे वस्त्र घालुन आसनावर
बसायचा इशारा केला. राजासमोर उभे राहुन
त्या स्वतःची आभुषणे उतरवु लागल्या. राजा श्वास
रोकुन तिरक्या नजरेने मातेकडे पहात होता.
तो पहात असताना त्यांनी वस्त्रे उतरवण्यास
सुरवात केली. वरचे वस्त्र फेडुन कांचोळी उतरवुन
त्यांनी आपले स्तन दाबले व क्षणार्धात
त्या कमरेवरच्या छोट्या वस्त्रावर अर्धनग्न
होवुन राजासमोर उभ्या राहील्या.
राजाला नजरेसमोर मातेच्या सुदौल मांड्या.
गुप्तांग जेमतेम झाकणारे अंतर्वस्त्र, कोमल कटी व
त्यावरचे हिंदकळणारे मस्तवाल स्तन व
त्यांच्या बोंड्या दिसत होती. त्याने एक
आवंढा गिळला व आपल्या काबुबाहेर
जाणाऱ्या गुप्तांगाला संभाळण्याचा निष्फळ
प्रयत्न केला.
राजाने आश्चर्यांने मातेला विचारले “माते आज
इतकी काय निकड आहे की तु इतक्या तिव्र वेगाने
पुजेला आरंभ करु पाहत आहेस?”
“राजा आजचा दिवस खुप महत्वाचा आहे. आज
बरोबर एक वर्ष लोटले,
तुझ्या पिताश्रींनी माताराणीची पुजा चालु
केली. आज आपल्याला माताराणीदेवीची मनोभावे
पुजा करुन
पिताश्रींच्या आत्म्याला शांती देण्यासाठी प्रार्थना करायची आहे.
मला वचन दे आजची पुजा तु मनोभावे व मी सांगीन
तशी करायची. तरच तुझ्या पित्याचा आत्मा शांत
होईल.”
’माते हे तर माझे प्रथम कर्तव्य आहे. मी तु
सांगशील तसेच करायचे तुला वचन देतो.”
राजाकडुन वचन घेवुन
निलीमादेवी त्याच्याशेजारी आसनावर बसल्या.
“राजा तुला माहित आहे
तुझ्या पित्याला तंत्रविद्या अवगत होती. ते
या माताराणीला वश करण्याचा मृत्यु येई पर्यंत
अटोकोट प्रयत्न करत होते.”
“माते मी तुला माझा होकार दिला आहे. पण तु
माझी उत्कंठता ताणत आहेस. या माताराणीला वश
करायला आपल्याला काय करावे लागेल?” राजाने
विचारले.
“बेटा आज मी तिला माझ्या देहात येण्याचे आवहान
करणार आहे. माझ्या देहात तिने प्रवेश
केला की तुझे कर्तव्य असेल की ती जे सांगेल ते ऎकुन
तिची आज्ञा पालन करायचे. पण लक्षात ठेव तु
माझ्या शरीरात शिरलेल्या माताराणीचे
आज्ञा पालन करण्यात दिरंगाई व कुचराई केलीस
तर तुझ्या पिताजींचा आत्मा कधीच शांत होणार
नाही.”
“माते
मी पिताश्रींच्या आत्म्याच्या शांतीसाठी काहीही करायला तयार
आहे. मी तसे तुला वचन देतो”
होकार्थी डोके हलवुन निलीमादेवीनी डोळे मिटले
व माताराणीची आराधना चालु केली.
राजा किलकिल्या डोळांनी मातेकडे पाहत होता.
त्याने पाहीले की त्याची माता भक्तीभावाने
तल्लीन होवुन हळुहळु डोलायला लागली. अचानक
त्या जोरात किंचाळल्या. राजाने ताड्कन डोळे
उघडुन मातेकडे पाहीले. ती जमिनीवर
कोसळली होती. राजाने घाबरुन
तिला उठवायचा प्रयत्न करुन तिला मिठीत घेतले.
“काय झाले माते? तु ठीक आहेस ना?”
त्याच्या मिठीतुन ताडकन सुटत ती ताठ बसली व
घुमु लागली. अचानक तिच्या घशातुन
चित्कारल्यासारखा आवाज निघाला.
त्याचा आपल्या अंगावरचा हात झिडकारत
ती घोगऱ्या आवाजात बोलली” अरे मुर्ख
राजा मी तुझी आई नाही. मी आहे माताराणी.
काही मासापुर्वी तुझ्या बापाने मला पाचारण
केले होते. आज तुझ्या मातेने मला बोलावले आहे.”
राजाने माताराणीला साष्टांग नमस्कार
केला.”बोल देवी मी तुझी कशी सेवा करु म्हणजे
माझ्या पिताजींना शांती मिळेल?”
“राजा तुला माझी पुजा करावी लागेल”
माताराणी किंचाळली व घुमु लागली.
“देवी तु आज्ञा देशील तसे मी करीन”
राजा घाबरत बोलला “पण
माझ्या पित्याच्या आत्म्याला शांती मिळु दे.”
“मग ऎक तर. तुझ्या बापाने मला तृप्त केले नव्हते.
माझा अतृप्त कामाग्नी शांत कर. माझ्या योनीत
तुझे हत्यार घालुन चांगले कुटुन काढ. माझे समाधान
कर. तरच तुझा बापाला शांती लाभेल. नाहीतर
मी तुझ्या आईला ठार मारुन टाकीन. तु जर
माझी इच्छा मानली नाहीस तर तुझे राज्य नष्ट
तर होईलच पण तुझी प्रजा ही देशोधडी लागेल”
माताराणीचे हे बोलणे ऎकुन राजा घाबरला.
त्याच्या तोंडुन शब्द फुटेना. “देवी मी तू म्हणशील
तसे करीन पण तु कोपु नकोस.”
राजा विचार करत होता. एक स्त्री म्हणुन
कितीही आकर्षक असली तरी प्रत्यक्ष
मातेशी संभोग करायचा तो चाचरत होता. त्याचे
दुसरे मन त्याला माताराणीचे ऎकायला उदिप्त
करत होते. समोर बसलेल्या एका अत्यंत सुंदर
स्त्रीला जी त्याची माताही होती,
तिला उपभोगायचे या विचारानेच त्याचे मलुल
झालेल्या लिंगात रक्तप्रवाह जोरात सुरु होवुन ते
परत उत्तेजीत झाले होते.
दुसरे मन म्हणत होते हे पाप आहे. जेथुन तुझा जन्म
झाला तेथे त्या योनीत तु कसा प्रवेश करणार?
राज्यदरबारात त्याने अनेक प्रकरणात मुलगा व
माता यांना विवाह करण्यास संमती दिली होती.
पण जेव्हा स्वतः त्याच परिस्थितीतुन
जाण्याची वेळ आली तेव्हा त्याचे मन डोलामय झाले
होते.
तो घीर एकवटुन बोलला “देवी तुझा आदेश पाळायचे
मला धैर्य दे. मला कामशास्त्राचे शिक्षण मिळाले
असले तरी संभोगाचा अनुभव नाही.
मला तुझा आशिर्वाद दे की तुला मी तृप्त करीन.
मला तुझा शिष्य बनव” असे म्हणुन त्याने
माताराणीला प्रणाम केला.
“मला शयनगृहात ने” माताराणीने
पहिली आज्ञा दिली.
त्याने आपल्या हातात माताराणीला उचलले व
आपल्या मातेच्या शयनगृहात नेले व हलकेच
तिच्या भल्या मोठ्या शय्येवर ठेवले. माताराणीचे
डोळे किंचीत उघडे होते. “माझे चुंबन घे”
दुसरी आज्ञा मिळाली.
राजा माताराणीच्या चेहऱ्याकडे पहात वाकला व
तिच्या रक्तवर्णी आधराचे सुक्ष्म चुंबन घेतले.
शय्येवर डोळे बंद करुन पहुडलेली ती साक्षात
रतीदेवी भासत होती. तिच्या मुखाचे चुंबन घेताच
तिने भक्षलेल्या तांबुलाची चव त्याला लागली.
माताराणीने ओठाच्या पाकळ्या अलग करुन
त्याला दिर्घ चुंबनासाठी आमंत्रीत केले. त्याने
आपले ओठ उघडुन तिच्या मुखावर नेले. माताराणीने
तिची जीभ राजाच्या मुखात फिरवली.
तिच्या जीभेचे सेवन करत त्याने तिची जीभेचे चोषन
केले.
माताराणीने त्याचा हात हाताने ओढुन
आपल्या स्तनांवर आणला. तिथे किंचीत दाबुन
ठेवला. तितका आदेश राजाला समजण्यास
पुरेसा होता. त्याच्या हातात भरुन ही उरतील
अशा आकाराचे माताराणीचे स्तन दाबण्यात
त्याला मनस्वी आनंद होत होता. माताराणी तिचे
अंग राजाच्या अंगावर घुसळत हात लांबवुन
त्याच्या कटीच्या कपड्यावरुनच राजाचे शिश्न
हस्तगत केले. राजाने माताराणीच्या आदेशाशिवाय
माताराणीच्या जीभेचे चोषन चालु ठेवले.
दोन्ही हाताने स्तनाचे मर्दन करत
राजा काही क्षणापुर्वी वाटणारी माताराणीची भिती विसरुन
आनंद लुटत होता.
“मुर्खा वाट कसली पाहतोस! उतरव माझे उरलेले
वस्त्र ” माताराणीने आदेश दिला. चुंबन न
थांबवता त्याने आज्ञा पालन केले. माताराणीने
तिच्या हातनी राजाचे कटीचे वस्त्र हासडुन
काढुन टाकले. राजाचे भले मोठे अस्त्र हातात
येताच माताराणीने भला मोठा सुस्कारा दिला.
माताराणीचे कटीचे वस्त्र निघताच राजाचे लिंग
तिच्या योनीप्रदेशावर घासले.
माताराणीच्या योनीवर वाढलेले जंगल न
पाहताही राजाला जाणवले. तिने राजाचे लिंग
आपल्या कामसलीलाने
ओल्या झालेल्या योनीमुखावर टेकवले.
लिंगाचा सुपडा माताराणीच्या स्पंदणाऱ्या मदनध्वजावर
राणीने स्पर्शीला. कित्येक मास
माताराणीला तिच्या गुप्तांगावर
पुरुषाच्या लिंगाचा स्पर्श नव्हता. त्यामुळे
इतका आनंद माताराणीला सहन झाला नाही व
ती स्खलीत झाली.
माताराणीने आपले शरीर आक्रसले व
ती थरथरायला लागली हे त्याला लाणवले. त्याचे
तिच्या मुठीतले लिंग तिने आपल्या योनीवर दाबुन
धरले.
राजाला स्त्रीच्या योनीचा हा पहीला स्पर्श!
तो आपला आवेग थांबवु शकला नाही.
त्याच्या नकळत त्याच्या लिंगाने
विर्याच्या पिचकाऱ्या तिच्या मांडीवर
सोडल्या. डोळे मिटुन
दोघेही एकामेकाच्या मिठीत विसावले.
त्याने आपला हात माताराणीच्या पठीवर नेवुन
तिला सावरले. तिचे थरथरणे थांबले व तिने डोळे
उघडले. शय्येवर एका बाहुवर कलून राजाने
माताराणीकडे पाहीले. त्याचा हात
तिच्या वक्षावर ठेवला. माताराणी त्याकडॆ
पाहुन स्मित हास्य केले. राजाने स्तनाचे शिखर
नाजुकपणे बोटाने दाबले व हाताने स्तन दाबत
त्याने तिच्याकडे पाहिले. तिचे स्तन
त्याला अप्रतिम भासले. ती डोळे
माताराणी मिटुन घुमु लागली.
तिच्या त्या तिव्र स्वराने तो भानावर आला.
“राजा वाट कसली पाहतोस. तुझे लिंग
माझ्या योनीत घुसवत का नाहीस.” ती उठली व
राजासमोर संपुर्ण नग्नावस्थेत उभी राहिली.
राजाला जोरात ढकलुन शय्येवर लोळवले.
त्या जोशात ती त्याच्या तोंडावर बसली. राजाने
डोळ्यासमोर माताराणीची योनी क्षणभर चमकुन
गेली. तिचा कामुक गंध त्याच्या नाकात भिनला.
तिच्या योनीरसात मिसळलेले आपले विर्य
त्याच्या चेहऱ्यावर लागले.
माताराणीच्या योनीप्रदेशावर माजलेल्या राठ
केसांच्या जंगलाने त्याचा चेहरा हुळहुळला.
माताराणीच्या योनीवरचे केस भरपुर लांब वाढले
होते. योनीचे मुख त्या जंगलात लुप्त झाले
असा त्याला भास झाला.
माताराणीची योनी राजाच्या मुखावर आली.
या क्षेत्रात अननुभवी असणाऱ्या राजाला कळले
नाही माताराणीला त्याच्याकडुन काय
अपेक्षा आहे. पण
आपल्या पित्याच्या आतम्याच्या मुक्तीसाठी तो काहीही करायला तयार
होता.
तिची योनीच्या ओठाचा त्याच्या ओठाला स्पर्श
होताच त्याचे मुख उघडले. जणु प्रतिक्षिप्त
क्रियेने त्याची जीभ जंगलातून वाट करत
तिच्या भेगेत प्रवेश करुन तिच्या मदनांकुरावर
पोचली.
जीभेला तिच्या योनीतला ओलावा जाणवताच
तो योनी द्वार चाटु लागला. ती खारट्तुरट चव
आवडुन जीभ त्याने अजुन आत रेटली व तो आत आत
जात लपालप चाटत राहिला.
निलीमादेवींची योनी इतक्या आवडीने
कोणी कधी चाटली नव्हती. तिच्या पुर्ण
शरिरातुन सुखाची एक तिरिप गेली. पुत्राकडुन
मिळणारे सुख ती बंद डोळ्याने ओरपत होती.
राजा मात्र आता पेटला होता.
अजुनही त्याच्या मनाने तो माताराणीशी लढत
होता. मातेच्या शरीराशी जरी तो प्रेम करत
होता तरी माताराणीला धडा शिकवण्याची त्याला इच्छा होती.
कामज्वराने पिडीत माताराणीला या युध्दात
आपण हरवु अशी त्याला खात्री होती.
त्याचे लिंग परत कठोर होवुन तिच्या हातात
विसावले होते. हल्ली अनेकदा ओझरते दिसलेले तिचे
उन्नत स्तन आज तो मुक्तपणे हातात घेवुन
त्यांना पिळु शकत होता. तिचे पाय फाकवुन त्याने
योनीपाकळ्या त्याच्या मुखात धरल्या. ओठाने
त्या कोमल पाकळ्या उघडुन दाताने
लवंगेच्या आकाराचा तिचा दाणा दातात त्याने
जोरात चावला. त्याला अपेक्षीत असा परिणाम
साधला गेला. तिने मांड्या आवळुन त्याचे डोके
दाबुन ठेवले व वादळात झाड हलावे इतक्या जोराने
ती थरथरली व त्याच्या जीभेवर पुनः पुनः स्खलीत
झाली.
वदळातुन
सावरलेल्या निलीमादेवी आपल्या पुत्राच्या जिव्हा कौशल्यावर
बेहद्द खुश होत्या. मांडीची मिठी जरा सैल सोडत
त्यांनी राजाला केसाला पकडुन वर खेचला व
आपल्या स्तनावर त्याला दाबला.
त्या कडक स्तनाग्राचा स्पर्शाने त्याला उठुन
त्यांचे नीट अवलोकन करायची इच्छा झाली. ते
दृश्य पाहुन त्याचे लिंग आणखी मोठे होवुन कडक
झाले आहे अशी त्याला भावना झाली.
उपाश्याला जणु मेजवानी मिळली.
माताराणीच्या स्तनावर तो तुटून पडला. तो एक
स्तन तोंडात कोंबून दुसरा स्तन दाबत आनंद लुटत
होता.
माताराणीने स्वहस्ते त्याचे भले मोठे हत्यार
आपल्या योनीत घुसवले. रसाने ओली योनीने
राजाचे लिंगाचा आत स्विकार करायला एक
क्षणही लावला नाही. तिने आपला पार्श्वभाग
उचलत त्याचे मुसळ योनीत पुर्ण भरुन घेतले. आत
प्रवेश करताच
राजाला तिच्या योनीची उष्णता जाणवली.
एकदा स्खलन झाल्यामुळे त्याचे लिंग परत एकदम
कठोर झाले होते. तिचे योनीमुख आकुंचन पावत व
प्रसारत त्याच्या शिस्नाला मर्दन देत होते.
या युध्दात ते इतके निकट आले की,
त्याच्या लिंगावरचे केस
त्याच्या मातेच्या योनीवरच्या केसात गुंतत होते.
एका लयीत खाली वर होत दोघे स्वर्गीय
संभोगाचा आनंद उपभोगत होते.
ती माताराणी अजुनही कठोर अवजात गुरगुरत
होती. पण सुरवातीचा तिचा जोश मावळत होता.
त्याने तिचे दोन्ही स्तन एकत्र दाबले व एकदम
दोन्ही स्तनाग्रे तोंडात चोखु लागला. योनीत
त्याचे पुर्ण ताकदीने केलेले प्रहार तिला सहन होत
नव्हते पण तरी ती लय न तोडता त्याला साथ देत
त्याचे लिंग तिच्या योनीत मुळापर्यंत खोलवर
जात होते. त्या सुगंधीत कक्षात त्यांच्या मिलनात
होणारे योनी व शिस्नाच्या स्र्तावांचे सुगंध
दरवळला. त्या युध्दाचे उमटणारे ध्वनी भवनात
भरुन घुमत राहिले होते. योनीत आतवर गेल्यावर
त्याचे लिंग फुगुन मोठे अजुनही झाले.
तिची योनी आपल्या प्रेमरसाचा वर्षाव
त्याच्या आत बाहेर करणाऱ्या लिंगावर करत
होती.
“रा….जा…!! माझ्या लाडक्या! कर! अजुन जोरात
कर!! किती सुख देत आहेस तु तुझ्या मातेला ”
नीलिमादेवीनी माताराणीचा आवाज विसरुन
आपल्या नेहमीच्या आवाजात प्रेम आलाप करत
राजाला प्रेमाने आलिंगन दिले. मातेचा आवाज
ऎकताच राजाने वर पाहिले. खरतर
तोही वासनेच्या भरात
माताराणी किंवा माता विसरुन केवळ
एका मादीला भोगत होता.
मातेच्या प्रेमालापाकडे दुर्लक्ष करत
तो तिला भोगत राहिला.
“राजा तुझ्या प्रेमाला वंचीत भुकेल्या मातेवर
प्रेम कर अजुन जोरात कर!” नीलिमादेवी बेभान
होवुन बरळत होत्या. त्याला एक उमजले
की माताराणी पराभुत झाली व
त्याची माता परत आली आहे. इतकच नाही तर
त्याची कामलिला तिला आवडत आहे व ती आनंदात
हा खेळ आपल्याबरोबर खेळत आहे. तो जोपर्यंत
त्या कामासक्त मादीला तृप्त ठेवील
माताराणी त्यांना उपद्रव देणार नाही.
“माते तु माझे नाव घेत आहेस? माताराणीने
तुला मुक्त केले का?’ त्याने न
थांबता निलिमादेवींना विचारले.
“हो रे माझ्या लाडक्या. मी परत आले आहे.
तुझ्या पराक्रमाने तु तिला पराभुत केलेस व
माझी मोठ्या संकटातुन सुटका केलीस! पण तू तुझे
कार्य सुरु ठेव व तिला परतायची संधी देवु नकोस.”
निलिमादेवी अनेकदा स्खलित होत
सुखाच्या शिखराशी पोचत होती. इतके सुख
निलिमादेवांना आयुष्यात कधीच
उपभोगायला मिळाले नव्हते.
एक राज्य होते. त्यावेळच्या अत्यंत प्रगत
समजल्या जाणाऱ्या प्रदेशात
या राज्याची गणना होत असे.
तिथली राज्यव्यवस्था आदर्श असल्याने
प्रजा सुखी होती. राज्यात सर्व आलबेल असल्याने
त्या राज्यात अनेक शास्त्रे प्रगत झाली होती.
आडवाटेने जाणाऱ्या ट्रेकर्सना आजही या राज्याचे
जुने अवषेश तेथे पहायला मिळतात. या अवषेशात एक
फारच सुंदर कोरीव काम असलेले एक मंदीर
आजही शाबुत आहे. या सर्व अवशेषात हेच मंदीर
सर्वात उठुन दिसते. तेथील स्थानिक त्या अप्रतिम
मंदिराचा उल्लेख माताराणीचे मंदीर असे करतात.
असे मानले जाते की तिथल्या राजाने
आपल्या आईच्या स्मृतीप्रित्यर्थ हे मंदीर बनवले.
या मंदिराचे विषेश म्हणजे त्यात एकही देव
वा देवीची मुर्ती नाही. मंदीराच्या आतल्या व
बाहेरच्या बाजुला भिंतीवर वेगवेगळ्या स्थितीत
कामलीला करणाऱ्या स्त्री पुरूषांची उत्कृष्ठ
शिल्पे आहेत.
स्थानिक दंतकथेप्रमाणे तेथे धर्मवीर
नावाचा राजा राज्य करत होता.
त्याच्या राणीचे नाव होते नीलिमादेवी.
त्यांना राजेन्द्र नावाचा एकच पुत्र होता. लहान
वयातच राजकुमार राजेन्द्र कठोर परिश्रम घेवुन
अनेक विद्या आत्मसात केल्या होत्या. वीस
वर्षाचा राजबिंडा राजकुमार सडपातळ पण मजबुत
अंगकाठीचा व तेजस्वी मुद्रेचा होता.
युवा राजकुमार राजेन्द्र इतक्या लहान वयात
पंचकोशीत धर्मशास्त्राचा एक गाढा विद्वान
म्हणुन ख्यातीप्राप्त होता.
राजकुमाराला युध्दशास्त्राची फारशी आवड
नव्हती. त्यामुळे नेहमीच्या दरबारातील
रिवाजाप्रमाणे महाराज
धर्मवीरांनी त्याला सेनापती न करता दरबारात
राजपुरोहीत म्हणुन नेमले. महाराज
राजेन्द्रला खास मान देत.
राज्याच्या कारभारात प्रत्येक गोष्ट
राजकुमाराला विचारुन करु लागले. राजकुमार
महाराजांच्या शेजारी उच्चासनावर बसुन
महाराजांना राज्यकारभारत मदत करु लागला.
अल्पावधीतच राजकुमार राजेंद्र राजदरबारात
महाराजांच्याखालोखाल
महत्वाची बलशाली व्यक्ती बनली.
दिवसभर राज्याचे काम बघुन राजेन्द्र
राजमहालातील माताराणीच्या देवळात ध्यान
लावत व चिंतन करत. महाराज धर्मवीर व
इतरांसाठी त्याचे दुहेरी व्यक्तीमत्व बनले होते.
दरबारात राजपुरोहीत तर घरात लाडका पुत्र.
पण त्यांच्या सुंदर मातेसाठी,
महाराणी निलमदेवींसाठी तो अजुनही त्यांचा लाडका पुत्र
होता. त्यांच्या नाजुक ओठावर मात्र
पुत्राला प्रेमाने मारलेली ’राजा’ अशी हाकच
कायम असे.
राजाचे वय जेमतेम वीस असताना दुर्दैवाने अचानक
त्याच्यावरचे पितृछत्र हरपले. राजाचे
आपल्या पित्यावर अतिशय प्रेम होते.
महाराजांच्या अंतिम इच्छेप्रमाणे
त्यांच्या देहावासानंतर राजपुत्राने राजेन्द्रने
राज्याचा राजा व राजपुरोहित
अशा दुहेरी जबाबदारी स्विकारली.
राजदरबाराच्या रोजच्या कामकाजात
तो विधवा राजमाता नीलिमादेवींचे सहाय्य घेत
असे. ते दोघे इतर विद्वांनांबरोबर बसुन
नेहमी आचरण व नीतीमत्ता अशा गहन विषयावर
चर्चा करत. बरेचदा ही चर्चा राजदरबारात
होई.
न्यायनिवाड्यासाठी अनेक कौटुंबीक
बाबी दरबारात येत. त्या काळी एकाच कुटुंबात
होणारे विवाह अनेकदा दरबारात चर्चीले जात.
प्रजेची विनंती ऐकुन राजा आपली मान डोलावुन
अशा विवाहांना मंजुरी देई.
त्याला अनेकदा अचंबा वाटे कारण हल्ली मलगा व
माता, भाउ व बहिण असे विवाह,
मान्यतेसाठी मोठ्या प्रमाणात राजदरबारात
येउ लागले होते. कुटुंबाच्या धनसंपत्तीचे विभाजन
टाळण्यासाठी असे होत असावे असे
राजेन्द्रला नेहमी वाटे .
महाराज राजेन्द्र महालात परतत
तेव्हा राजमाता व त्यांच्या खास दासी दारात
त्यांची रोज पंचारती करत. कुंकुमतिलक लावुन
आरती झाल्यावर सेवक डोक्यावर फुले व
अक्षतांचा वर्षाव करत. मग
राजमाता सेवकांना बाहेर जाण्याचा आदेश देत.
राजेन्द्र मातेचे चरण स्पर्श करुन त्यांना घट्ट
आलिंगन देत व नंतर दोघे हात धरुन अंतपुरात शिरत.
तरुण महाराज काही काळ विश्रांती घेत.
वामकुक्षीनंतर
राजमाता निलिमादेवी त्यांना आपल्या शयनकक्षेत
बोलवी. राजमातेचे कक्ष रोज फुलांनी सजावलेले
असे. त्या महालात भिंतीवर लाल
रेशमी कनतानी असत तर जमिनीवर उंची गालीचे.
त्या भवनात राजमातेचा देव्हारा होता. तेथे
नेहमी सुगंधी उदबत्ती व
धुपाचा लावलेल्या असल्यामुळे तेथे कायम सुवास
दरवळत असे. इतर सर्वांना तेथे मज्जाव असल्यामुळे
तेथे नेहमी आसीम शांतता असे. तिशी पार
करुनही अजुन तरुण व सुंदर
दिसणाऱ्या निलीमादेवी आपली सर्व आभुषणे व
राजवस्त्रे घालुन पुत्राचे स्वागत करत व
राजाला राजवस्रे काढुन फक्त छोटे पिवळे वस्त्र
नेसण्याची आज्ञा देत. राजा मातेची तो आदेश
मानुन पालन करे. शास्त्राप्रमाणे
पितांबराच्या आत अंत्वस्त्र
घालायला परवानगी नसे.
राज्याचे कामकाज आटपुन दोघे ध्यान लावुन
काही काळ तपस्चर्या करत. थोरले महाराज
तंत्रविद्येत पारंगत होते. ते एका गुढ
देवीच्या मुर्तीची पुजा करत.
त्यांच्या अकाली देहांतामुळे ती पूजा अजुन सिध्द
झाली नव्हती.
मुत्युसमयी त्यांनी निलीमादेवींना राजेन्द्रकडुन
ती पूजा सिध्दीला नेण्याची आज्ञा केली.
तेव्हापासुन
निलीमादेवी थोरल्या महाराजांची इच्छापुर्ती करत
होत्या. माता व पुत्र त्या सुगंधी भवनात
काही प्रहर
ही थोरल्या महाराजांनी सांगीतलेली पुजाआर्चा करत.
पुत्राबरोबर सुरवातीला काही दिवस
राजमाता आपली सर्व वस्त्रे पारिधान करुन
राजाबरोबर बसत. जसे ग्रीष्म ऋतुचे आगमन झाले व
बाहेरील वातावरण तप्त होवु लागले तसे
त्यांच्या अंगाची काहीली होवु लागली.
पुजासमयी त्या दोघांशिवाय अन्य
सेवकांना मज्जाव असल्यामुळे, या तापापासुन
बचावण्यासाठी, एक दिवस
निलीमादेवींनी आपली आभूषणे व
कमरेवरच्या वस्त्रांचा त्याग केला. त्यामुळे रोज
कमरेवर कंचोळी व कमरेखाली एक छोटे वस्त्र असे
राजमातेचे स्वरूप पाहण्याची राजाला सवय
झाली.
कधीकधी आपल्या मातेचे कंचोळीआडुन डोकावणारे
उन्नत वक्षस्थळे राजाला विचलीत करत.
आपल्या बाजुला डोळे मिटुन
आराधना करणाऱ्या मातेच्या सुंदर चेहऱ्याकडे,
तिच्या नितळ त्वचेकडे, छातीवरील कुंभाकडे,
सपाट पोट व कृश कटीकडे
पहाताना राजाच्या लिंग ताठरुन वस्त्रात
हालचाल होई व ते चुळबुळत राहत. पुजेनंतर
निलीमादेवी त्या भवनातील
मध्यभागी असलेल्या हौदात स्नान करत असे.
आपल्या शयनकक्षेतुन
राजाला आपल्या मातेच्या सुंदर नग्न मुर्तीचे
कधीमधी ओझरते दर्शन होई व तरुण
महाराजांना अस्वस्थ करुन सोडे.
एक दिवस राजा आपली सर्व वस्त्रे त्यागुन फक्त
कमरेला लहान तलम धोतर लावुन मातेच्या कक्षात
प्रवेश करत होते. त्याचवेळी पाठमोऱ्या होवुन
निलीमादेवी आपली वस्त्रे
उतरवताना राजाला दिसल्या.
त्यांनी छातीवरील वस्त्र खाली टाकले व
लपेटलेली साडी फेडु लागल्या. छातीवरती अंगावर
तंग बसलेली कंचोळी होती.
साडी त्यांच्या कमनिय शरीरापासुन वेगळी झाले
व खाली पडली व कमरेखाली असलेले छोटे वस्त्र
राजाला दिसले. आपल्या पाठमोऱ्या मातेचे
घटासारखे प्रमाणबध्द पार्श्वभाग जणू
संगमरवरात कोरलेले शिल्प भासत होते.
केळ्याच्या खांबांसारख्या मांड्या, कोमल कटी असे
ते मातेचे अर्ध्नग्न रुप राजा डोळे फाडुन पहात
राहीला. किंचीत वळुन
निलीमादेवींनी आपली कंचोळी उतरवली.
कंचोळी दुर होताच सुंदर वक्ष नजरेस पडले.
निलीमादेवीनी कंचोळी खाली टाकली व
आपल्या बोटांनी स्तनांला स्पर्श करुन
दोन्ही स्तनाग्रे चिमटीत दाबली.
मातेच्या उन्नत वक्षावरचे
उमलणाऱ्या गुलाबकळी समान स्तनाग्रे पाहुन
राजाचा श्वास काही क्षण जणु बंद पडला.
राजाची चाहुल लागताच निलीमादेवी वळल्या.
समोरुन इतक्या जवळुन राजाने निलीमादेवींचे
वस्त्राशिवाय वरचे शरीर फार लहानपणी पाहीले
होते. निशब्द होवुन तो पहात राहीला.
निलीमादेवींनी दोन्ही स्तन स्वतःच्या हातात
घेवुन एकदा वर ढकलले व छातीवर दाबुन सोडुन
दिले. हे दृश्य पाहुन राजाचे लिंग कठोर होवुन
उसळले. ते आपला आकार कैकपटीनी वृधींगत करुन
कटीच्या वस्त्रात डुलु लागले. तश्या स्थितीत
निलीमादेवीनी राजाचा हात पकडुन आसनावर
बसवले व डोळे मिटुन आराधना करण्याचे आवाहन
केले.
इतके दिवस किमान कपडे
ल्यायलेली राजमाता तो जवळुन पहात होता. पण
आज आईचे हे अर्धग्न रुप त्याला बेचैन करत होते,
लोभावत होते. डोळे किलकिले करुन त्याने
निलीमादेवीकडे पाहीले. त्यांचे डोळे बंद होते व
हात जोडुन त्या पुजेत मग्न झाल्या होत्या.
राजाची चेहऱ्यावरची नजर खाली ढळली व
वक्षावर केंद्रीत झाली. स्त्रीचे स्तन इतके सुंदर
असु शकतात हे त्याला प्रथमच जाणवले. परत डोळे
मिटायला राजाला फारच प्रयास पडले.
राजाच्या बंद डोळ्यासमोर अजुनही ती सुंदर
प्रतिमा तरळत होती. ते अप्रतीम गोरे स्तन,
त्यावरचे तांबुस
छोटी लिंगासारखी तरारलेली उन्नत व उत्तेजीत
स्तनाग्रे काही केल्या हटत नव्हती. मांड्यामध्ये
वस्त्र फाडुन बंड करण्याची धमकी देणारे आपले लिंग
कसेबसे दाबुन राजा अवघडुन आसनावर बसला होता.
निलीमादेवींचे पतीचे निधन होवुन अनेक मास
लोटले होते. पतीनंतर पुत्राशिवाय
त्यांना कोणी निकटचे आप्त नव्हते. एका आश्रमात
बाढलेली निलीमादेवी, विवाहाच्या समयी १४
वर्षीय अल्लड व अबोध बालीका होती.
त्या माता झाल्या तेव्हा त्यांच्या बाळंतपणात
त्यांचे वक्ष दुधाने भरुन कैक पट वर्धीत झाले.
पुर्वीची कृश देहयष्टी चांगली भरली,
तेजस्वी झाली. त्यानंतर २०
वर्षांनी निलीमादेवी तितक्याच आकर्षक
राहील्या किंबहुदा अधिक आकर्षक झाल्या.
त्यांची उन्नत छाती, सपाट पोट, कृश कंबर अस
त्यांचे स्वरूप तरूण वा वृद्धांना भुरळ घालण्यास
समर्थ होते.
अजुनही त्यांच्या देहात मिलनासक्तता होती.
त्या कामुक होत. पतीच्या निधनानंतर इतके मास
पुरुषाचा सहवास नव्हता. युवा पुत्राला पाहुन
ती ३५ वर्षाची स्त्री आपल्या पतीचे रुप आठवी व
तळमळे. पण
निलीमादेवीना आपल्या राजपदाची जाणीव
होती व राजघराण्याशिवाय सामान्य पुरुषाकडे
त्या पाहु शकत नव्हत्या. दिवसभरात दरबारात व
पुजाघरात त्या ही अस्वस्थता कशीबशी सहन करत.
पण शयनगृहात
निद्रेची आराधना करताना आपल्या शय्येवर
पहुडल्यावर त्यांचा देह बंड करुन उठे.
कधी त्यांना पुत्राचे राजबिंडे रुप आठवे व
पतीच्या सहवासा अभावी त्यांची कामभावना उसळुन
वर येई. त्यांची शाही योनी स्त्रवुन शय्येवरचे
वस्त्र ओले होई.
दुसऱ्या दिवशी नेहमीसारखा राजा त्यांच्या महाली दाखल
झाला. चरणस्पर्श केल्यावर
निलीमादेवींनी राजाला आलिंगन दिले व
सेवकांना जाण्याची आदेश दिला. आज
निलीमादेवी आपल्या शाही राजवस्त्रात व
नखशिखांत आभूषणात मढलेल्या होत्या.
तांबुलसेवनाने त्यांचे ओठ आरक्त झाले होते. राजाने
पाहिले तर आज निलीमादेवींनी भाळी कुंकुम तिलक
लावला होता. त्यांचा चेहरा एका वेगळ्या तेजाने
झळाळत होता. त्यांच्या छातीवरच्या तलम
वस्त्रातुन
त्यांच्या कंचोळीच्या आतल्या स्तनांचा आकार व
उभारलेले स्तनाग्र राजाला स्पष्ट दिसत होता.
निलीमादेवींनी राजाला हात धरुन शयनघरात नेले
व धोतर काढुन छोटे वस्त्र घालुन आसनावर
बसायचा इशारा केला. राजासमोर उभे राहुन
त्या स्वतःची आभुषणे उतरवु लागल्या. राजा श्वास
रोकुन तिरक्या नजरेने मातेकडे पहात होता.
तो पहात असताना त्यांनी वस्त्रे उतरवण्यास
सुरवात केली. वरचे वस्त्र फेडुन कांचोळी उतरवुन
त्यांनी आपले स्तन दाबले व क्षणार्धात
त्या कमरेवरच्या छोट्या वस्त्रावर अर्धनग्न
होवुन राजासमोर उभ्या राहील्या.
राजाला नजरेसमोर मातेच्या सुदौल मांड्या.
गुप्तांग जेमतेम झाकणारे अंतर्वस्त्र, कोमल कटी व
त्यावरचे हिंदकळणारे मस्तवाल स्तन व
त्यांच्या बोंड्या दिसत होती. त्याने एक
आवंढा गिळला व आपल्या काबुबाहेर
जाणाऱ्या गुप्तांगाला संभाळण्याचा निष्फळ
प्रयत्न केला.
राजाने आश्चर्यांने मातेला विचारले “माते आज
इतकी काय निकड आहे की तु इतक्या तिव्र वेगाने
पुजेला आरंभ करु पाहत आहेस?”
“राजा आजचा दिवस खुप महत्वाचा आहे. आज
बरोबर एक वर्ष लोटले,
तुझ्या पिताश्रींनी माताराणीची पुजा चालु
केली. आज आपल्याला माताराणीदेवीची मनोभावे
पुजा करुन
पिताश्रींच्या आत्म्याला शांती देण्यासाठी प्रार्थना करायची आहे.
मला वचन दे आजची पुजा तु मनोभावे व मी सांगीन
तशी करायची. तरच तुझ्या पित्याचा आत्मा शांत
होईल.”
’माते हे तर माझे प्रथम कर्तव्य आहे. मी तु
सांगशील तसेच करायचे तुला वचन देतो.”
राजाकडुन वचन घेवुन
निलीमादेवी त्याच्याशेजारी आसनावर बसल्या.
“राजा तुला माहित आहे
तुझ्या पित्याला तंत्रविद्या अवगत होती. ते
या माताराणीला वश करण्याचा मृत्यु येई पर्यंत
अटोकोट प्रयत्न करत होते.”
“माते मी तुला माझा होकार दिला आहे. पण तु
माझी उत्कंठता ताणत आहेस. या माताराणीला वश
करायला आपल्याला काय करावे लागेल?” राजाने
विचारले.
“बेटा आज मी तिला माझ्या देहात येण्याचे आवहान
करणार आहे. माझ्या देहात तिने प्रवेश
केला की तुझे कर्तव्य असेल की ती जे सांगेल ते ऎकुन
तिची आज्ञा पालन करायचे. पण लक्षात ठेव तु
माझ्या शरीरात शिरलेल्या माताराणीचे
आज्ञा पालन करण्यात दिरंगाई व कुचराई केलीस
तर तुझ्या पिताजींचा आत्मा कधीच शांत होणार
नाही.”
“माते
मी पिताश्रींच्या आत्म्याच्या शांतीसाठी काहीही करायला तयार
आहे. मी तसे तुला वचन देतो”
होकार्थी डोके हलवुन निलीमादेवीनी डोळे मिटले
व माताराणीची आराधना चालु केली.
राजा किलकिल्या डोळांनी मातेकडे पाहत होता.
त्याने पाहीले की त्याची माता भक्तीभावाने
तल्लीन होवुन हळुहळु डोलायला लागली. अचानक
त्या जोरात किंचाळल्या. राजाने ताड्कन डोळे
उघडुन मातेकडे पाहीले. ती जमिनीवर
कोसळली होती. राजाने घाबरुन
तिला उठवायचा प्रयत्न करुन तिला मिठीत घेतले.
“काय झाले माते? तु ठीक आहेस ना?”
त्याच्या मिठीतुन ताडकन सुटत ती ताठ बसली व
घुमु लागली. अचानक तिच्या घशातुन
चित्कारल्यासारखा आवाज निघाला.
त्याचा आपल्या अंगावरचा हात झिडकारत
ती घोगऱ्या आवाजात बोलली” अरे मुर्ख
राजा मी तुझी आई नाही. मी आहे माताराणी.
काही मासापुर्वी तुझ्या बापाने मला पाचारण
केले होते. आज तुझ्या मातेने मला बोलावले आहे.”
राजाने माताराणीला साष्टांग नमस्कार
केला.”बोल देवी मी तुझी कशी सेवा करु म्हणजे
माझ्या पिताजींना शांती मिळेल?”
“राजा तुला माझी पुजा करावी लागेल”
माताराणी किंचाळली व घुमु लागली.
“देवी तु आज्ञा देशील तसे मी करीन”
राजा घाबरत बोलला “पण
माझ्या पित्याच्या आत्म्याला शांती मिळु दे.”
“मग ऎक तर. तुझ्या बापाने मला तृप्त केले नव्हते.
माझा अतृप्त कामाग्नी शांत कर. माझ्या योनीत
तुझे हत्यार घालुन चांगले कुटुन काढ. माझे समाधान
कर. तरच तुझा बापाला शांती लाभेल. नाहीतर
मी तुझ्या आईला ठार मारुन टाकीन. तु जर
माझी इच्छा मानली नाहीस तर तुझे राज्य नष्ट
तर होईलच पण तुझी प्रजा ही देशोधडी लागेल”
माताराणीचे हे बोलणे ऎकुन राजा घाबरला.
त्याच्या तोंडुन शब्द फुटेना. “देवी मी तू म्हणशील
तसे करीन पण तु कोपु नकोस.”
राजा विचार करत होता. एक स्त्री म्हणुन
कितीही आकर्षक असली तरी प्रत्यक्ष
मातेशी संभोग करायचा तो चाचरत होता. त्याचे
दुसरे मन त्याला माताराणीचे ऎकायला उदिप्त
करत होते. समोर बसलेल्या एका अत्यंत सुंदर
स्त्रीला जी त्याची माताही होती,
तिला उपभोगायचे या विचारानेच त्याचे मलुल
झालेल्या लिंगात रक्तप्रवाह जोरात सुरु होवुन ते
परत उत्तेजीत झाले होते.
दुसरे मन म्हणत होते हे पाप आहे. जेथुन तुझा जन्म
झाला तेथे त्या योनीत तु कसा प्रवेश करणार?
राज्यदरबारात त्याने अनेक प्रकरणात मुलगा व
माता यांना विवाह करण्यास संमती दिली होती.
पण जेव्हा स्वतः त्याच परिस्थितीतुन
जाण्याची वेळ आली तेव्हा त्याचे मन डोलामय झाले
होते.
तो घीर एकवटुन बोलला “देवी तुझा आदेश पाळायचे
मला धैर्य दे. मला कामशास्त्राचे शिक्षण मिळाले
असले तरी संभोगाचा अनुभव नाही.
मला तुझा आशिर्वाद दे की तुला मी तृप्त करीन.
मला तुझा शिष्य बनव” असे म्हणुन त्याने
माताराणीला प्रणाम केला.
“मला शयनगृहात ने” माताराणीने
पहिली आज्ञा दिली.
त्याने आपल्या हातात माताराणीला उचलले व
आपल्या मातेच्या शयनगृहात नेले व हलकेच
तिच्या भल्या मोठ्या शय्येवर ठेवले. माताराणीचे
डोळे किंचीत उघडे होते. “माझे चुंबन घे”
दुसरी आज्ञा मिळाली.
राजा माताराणीच्या चेहऱ्याकडे पहात वाकला व
तिच्या रक्तवर्णी आधराचे सुक्ष्म चुंबन घेतले.
शय्येवर डोळे बंद करुन पहुडलेली ती साक्षात
रतीदेवी भासत होती. तिच्या मुखाचे चुंबन घेताच
तिने भक्षलेल्या तांबुलाची चव त्याला लागली.
माताराणीने ओठाच्या पाकळ्या अलग करुन
त्याला दिर्घ चुंबनासाठी आमंत्रीत केले. त्याने
आपले ओठ उघडुन तिच्या मुखावर नेले. माताराणीने
तिची जीभ राजाच्या मुखात फिरवली.
तिच्या जीभेचे सेवन करत त्याने तिची जीभेचे चोषन
केले.
माताराणीने त्याचा हात हाताने ओढुन
आपल्या स्तनांवर आणला. तिथे किंचीत दाबुन
ठेवला. तितका आदेश राजाला समजण्यास
पुरेसा होता. त्याच्या हातात भरुन ही उरतील
अशा आकाराचे माताराणीचे स्तन दाबण्यात
त्याला मनस्वी आनंद होत होता. माताराणी तिचे
अंग राजाच्या अंगावर घुसळत हात लांबवुन
त्याच्या कटीच्या कपड्यावरुनच राजाचे शिश्न
हस्तगत केले. राजाने माताराणीच्या आदेशाशिवाय
माताराणीच्या जीभेचे चोषन चालु ठेवले.
दोन्ही हाताने स्तनाचे मर्दन करत
राजा काही क्षणापुर्वी वाटणारी माताराणीची भिती विसरुन
आनंद लुटत होता.
“मुर्खा वाट कसली पाहतोस! उतरव माझे उरलेले
वस्त्र ” माताराणीने आदेश दिला. चुंबन न
थांबवता त्याने आज्ञा पालन केले. माताराणीने
तिच्या हातनी राजाचे कटीचे वस्त्र हासडुन
काढुन टाकले. राजाचे भले मोठे अस्त्र हातात
येताच माताराणीने भला मोठा सुस्कारा दिला.
माताराणीचे कटीचे वस्त्र निघताच राजाचे लिंग
तिच्या योनीप्रदेशावर घासले.
माताराणीच्या योनीवर वाढलेले जंगल न
पाहताही राजाला जाणवले. तिने राजाचे लिंग
आपल्या कामसलीलाने
ओल्या झालेल्या योनीमुखावर टेकवले.
लिंगाचा सुपडा माताराणीच्या स्पंदणाऱ्या मदनध्वजावर
राणीने स्पर्शीला. कित्येक मास
माताराणीला तिच्या गुप्तांगावर
पुरुषाच्या लिंगाचा स्पर्श नव्हता. त्यामुळे
इतका आनंद माताराणीला सहन झाला नाही व
ती स्खलीत झाली.
माताराणीने आपले शरीर आक्रसले व
ती थरथरायला लागली हे त्याला लाणवले. त्याचे
तिच्या मुठीतले लिंग तिने आपल्या योनीवर दाबुन
धरले.
राजाला स्त्रीच्या योनीचा हा पहीला स्पर्श!
तो आपला आवेग थांबवु शकला नाही.
त्याच्या नकळत त्याच्या लिंगाने
विर्याच्या पिचकाऱ्या तिच्या मांडीवर
सोडल्या. डोळे मिटुन
दोघेही एकामेकाच्या मिठीत विसावले.
त्याने आपला हात माताराणीच्या पठीवर नेवुन
तिला सावरले. तिचे थरथरणे थांबले व तिने डोळे
उघडले. शय्येवर एका बाहुवर कलून राजाने
माताराणीकडे पाहीले. त्याचा हात
तिच्या वक्षावर ठेवला. माताराणी त्याकडॆ
पाहुन स्मित हास्य केले. राजाने स्तनाचे शिखर
नाजुकपणे बोटाने दाबले व हाताने स्तन दाबत
त्याने तिच्याकडे पाहिले. तिचे स्तन
त्याला अप्रतिम भासले. ती डोळे
माताराणी मिटुन घुमु लागली.
तिच्या त्या तिव्र स्वराने तो भानावर आला.
“राजा वाट कसली पाहतोस. तुझे लिंग
माझ्या योनीत घुसवत का नाहीस.” ती उठली व
राजासमोर संपुर्ण नग्नावस्थेत उभी राहिली.
राजाला जोरात ढकलुन शय्येवर लोळवले.
त्या जोशात ती त्याच्या तोंडावर बसली. राजाने
डोळ्यासमोर माताराणीची योनी क्षणभर चमकुन
गेली. तिचा कामुक गंध त्याच्या नाकात भिनला.
तिच्या योनीरसात मिसळलेले आपले विर्य
त्याच्या चेहऱ्यावर लागले.
माताराणीच्या योनीप्रदेशावर माजलेल्या राठ
केसांच्या जंगलाने त्याचा चेहरा हुळहुळला.
माताराणीच्या योनीवरचे केस भरपुर लांब वाढले
होते. योनीचे मुख त्या जंगलात लुप्त झाले
असा त्याला भास झाला.
माताराणीची योनी राजाच्या मुखावर आली.
या क्षेत्रात अननुभवी असणाऱ्या राजाला कळले
नाही माताराणीला त्याच्याकडुन काय
अपेक्षा आहे. पण
आपल्या पित्याच्या आतम्याच्या मुक्तीसाठी तो काहीही करायला तयार
होता.
तिची योनीच्या ओठाचा त्याच्या ओठाला स्पर्श
होताच त्याचे मुख उघडले. जणु प्रतिक्षिप्त
क्रियेने त्याची जीभ जंगलातून वाट करत
तिच्या भेगेत प्रवेश करुन तिच्या मदनांकुरावर
पोचली.
जीभेला तिच्या योनीतला ओलावा जाणवताच
तो योनी द्वार चाटु लागला. ती खारट्तुरट चव
आवडुन जीभ त्याने अजुन आत रेटली व तो आत आत
जात लपालप चाटत राहिला.
निलीमादेवींची योनी इतक्या आवडीने
कोणी कधी चाटली नव्हती. तिच्या पुर्ण
शरिरातुन सुखाची एक तिरिप गेली. पुत्राकडुन
मिळणारे सुख ती बंद डोळ्याने ओरपत होती.
राजा मात्र आता पेटला होता.
अजुनही त्याच्या मनाने तो माताराणीशी लढत
होता. मातेच्या शरीराशी जरी तो प्रेम करत
होता तरी माताराणीला धडा शिकवण्याची त्याला इच्छा होती.
कामज्वराने पिडीत माताराणीला या युध्दात
आपण हरवु अशी त्याला खात्री होती.
त्याचे लिंग परत कठोर होवुन तिच्या हातात
विसावले होते. हल्ली अनेकदा ओझरते दिसलेले तिचे
उन्नत स्तन आज तो मुक्तपणे हातात घेवुन
त्यांना पिळु शकत होता. तिचे पाय फाकवुन त्याने
योनीपाकळ्या त्याच्या मुखात धरल्या. ओठाने
त्या कोमल पाकळ्या उघडुन दाताने
लवंगेच्या आकाराचा तिचा दाणा दातात त्याने
जोरात चावला. त्याला अपेक्षीत असा परिणाम
साधला गेला. तिने मांड्या आवळुन त्याचे डोके
दाबुन ठेवले व वादळात झाड हलावे इतक्या जोराने
ती थरथरली व त्याच्या जीभेवर पुनः पुनः स्खलीत
झाली.
वदळातुन
सावरलेल्या निलीमादेवी आपल्या पुत्राच्या जिव्हा कौशल्यावर
बेहद्द खुश होत्या. मांडीची मिठी जरा सैल सोडत
त्यांनी राजाला केसाला पकडुन वर खेचला व
आपल्या स्तनावर त्याला दाबला.
त्या कडक स्तनाग्राचा स्पर्शाने त्याला उठुन
त्यांचे नीट अवलोकन करायची इच्छा झाली. ते
दृश्य पाहुन त्याचे लिंग आणखी मोठे होवुन कडक
झाले आहे अशी त्याला भावना झाली.
उपाश्याला जणु मेजवानी मिळली.
माताराणीच्या स्तनावर तो तुटून पडला. तो एक
स्तन तोंडात कोंबून दुसरा स्तन दाबत आनंद लुटत
होता.
माताराणीने स्वहस्ते त्याचे भले मोठे हत्यार
आपल्या योनीत घुसवले. रसाने ओली योनीने
राजाचे लिंगाचा आत स्विकार करायला एक
क्षणही लावला नाही. तिने आपला पार्श्वभाग
उचलत त्याचे मुसळ योनीत पुर्ण भरुन घेतले. आत
प्रवेश करताच
राजाला तिच्या योनीची उष्णता जाणवली.
एकदा स्खलन झाल्यामुळे त्याचे लिंग परत एकदम
कठोर झाले होते. तिचे योनीमुख आकुंचन पावत व
प्रसारत त्याच्या शिस्नाला मर्दन देत होते.
या युध्दात ते इतके निकट आले की,
त्याच्या लिंगावरचे केस
त्याच्या मातेच्या योनीवरच्या केसात गुंतत होते.
एका लयीत खाली वर होत दोघे स्वर्गीय
संभोगाचा आनंद उपभोगत होते.
ती माताराणी अजुनही कठोर अवजात गुरगुरत
होती. पण सुरवातीचा तिचा जोश मावळत होता.
त्याने तिचे दोन्ही स्तन एकत्र दाबले व एकदम
दोन्ही स्तनाग्रे तोंडात चोखु लागला. योनीत
त्याचे पुर्ण ताकदीने केलेले प्रहार तिला सहन होत
नव्हते पण तरी ती लय न तोडता त्याला साथ देत
त्याचे लिंग तिच्या योनीत मुळापर्यंत खोलवर
जात होते. त्या सुगंधीत कक्षात त्यांच्या मिलनात
होणारे योनी व शिस्नाच्या स्र्तावांचे सुगंध
दरवळला. त्या युध्दाचे उमटणारे ध्वनी भवनात
भरुन घुमत राहिले होते. योनीत आतवर गेल्यावर
त्याचे लिंग फुगुन मोठे अजुनही झाले.
तिची योनी आपल्या प्रेमरसाचा वर्षाव
त्याच्या आत बाहेर करणाऱ्या लिंगावर करत
होती.
“रा….जा…!! माझ्या लाडक्या! कर! अजुन जोरात
कर!! किती सुख देत आहेस तु तुझ्या मातेला ”
नीलिमादेवीनी माताराणीचा आवाज विसरुन
आपल्या नेहमीच्या आवाजात प्रेम आलाप करत
राजाला प्रेमाने आलिंगन दिले. मातेचा आवाज
ऎकताच राजाने वर पाहिले. खरतर
तोही वासनेच्या भरात
माताराणी किंवा माता विसरुन केवळ
एका मादीला भोगत होता.
मातेच्या प्रेमालापाकडे दुर्लक्ष करत
तो तिला भोगत राहिला.
“राजा तुझ्या प्रेमाला वंचीत भुकेल्या मातेवर
प्रेम कर अजुन जोरात कर!” नीलिमादेवी बेभान
होवुन बरळत होत्या. त्याला एक उमजले
की माताराणी पराभुत झाली व
त्याची माता परत आली आहे. इतकच नाही तर
त्याची कामलिला तिला आवडत आहे व ती आनंदात
हा खेळ आपल्याबरोबर खेळत आहे. तो जोपर्यंत
त्या कामासक्त मादीला तृप्त ठेवील
माताराणी त्यांना उपद्रव देणार नाही.
“माते तु माझे नाव घेत आहेस? माताराणीने
तुला मुक्त केले का?’ त्याने न
थांबता निलिमादेवींना विचारले.
“हो रे माझ्या लाडक्या. मी परत आले आहे.
तुझ्या पराक्रमाने तु तिला पराभुत केलेस व
माझी मोठ्या संकटातुन सुटका केलीस! पण तू तुझे
कार्य सुरु ठेव व तिला परतायची संधी देवु नकोस.”
निलिमादेवी अनेकदा स्खलित होत
सुखाच्या शिखराशी पोचत होती. इतके सुख
निलिमादेवांना आयुष्यात कधीच
उपभोगायला मिळाले नव्हते.